Багайда яшәүче Александр Корсаков Корея, Кытайда барган сугышчан хәрәкәтләргә эләгүе турында

- Александр Михайлович кебек эш өчен чын йөрәк­тән янып йөрүчеләр күб­рәк булсын иде әле. Без бүген дә аларның бай тәҗ­­рибәсе, акыллы ки­ңәш­ләренә таянабыз. Юбиляр әле дә фермада эш барышы белән кызыксына. Эшлекле тәкъдим­нә­рен өчен рәхмәт аңа, - диде Рамил Шамилович.

Озак еллар буена ферма мөдире булып эшләгән хезмәт ветераны мәгънә­ле тормыш юлы узган. Ашыкмый гына хәтер йом­гагын сүтте ул безгә. Алабугада ветеринария фельдшеры, Казанда ясалма орлыкландыру технологы һөнәрләрен үз­ләштергән Корсаковның хуҗалыкның терлекчелек тармагын үстерүгә керткән өлеше зур. Балачагы авыр сугыш елларына туры килгән. Әтисе Михаил Алексеевич беренче Бөтендөнья сугышында катнашкан. Ике сугышның үзәгендә кайнаган фронтовикны Бөек Ватан сугышына алмыйлар, чөнки олы яшьтә. Аның каравы, олы апасы Мария сугышның беренче көннәреннән үк яу кырына китә, Җиңү яулап туган ягына кайта. Ә ике апасы окоп казырга йөри. Әниләре Агафья Васильевна да көне-төне колхоз эшендә.

- Багайда башлангыч белем алып, Арыслан җи­де­еллык мәктәбенә йөри башласам да, укуны ташларга туры килде. Әтием вафат булгач, мин дә тормыш арбасына җигелә башладым. Атлар да карадым, печәнен дә чаптым. Ул вакытта хәрби хезмәт вакыты өч ел иде. Ә миңа биш айга артыграк та хез­мәт итәргә туры килде әле. Корея, Кытайда барган сугышчан хәрә­кәтләргә эләктем. Без Кытайның Харбин, Мукден, Чаньчун шә­һәрләрендә зениткалар белән күк йө­зен Япон, Америка самолетларыннан сакладык. 1953 елда һава һө­җүм­нә­ренең берсендә уң аягым яраланды, контузия алдым. Ул сугышта катнашуыбыз хәрби сер иде. "Хәрби хәрәкәтләрдә катнашкан өчен", "Ярдәм күрсәткәне өчен" медаль­ләрен кулыма алсам, шул еллар исе­мә төшә. 1955 елның ноя­брь аенда гына туган якларга кайту бәхетенә иреш­­тем, - дип искә алды хезмәт ветераны яшьлек елларын.

Эше җайлаган кебек барса да, кырык елга якын гомер кичергән Мариясе вафат булгач, бар җиһанда кояш сүнгәндәй була. Унҗиде ел элек була бу хәл. Ир кешегә ялгыз тормыш итүләре авыр шул. Александр күрше Арыслан авылындагы Анна Родионовага күз ата һәм ялгышмый. Язмышларында уртаклыклар күп була: берсе хатынын, икенчесе ирен югалткан. Анна да терлекче: башта сыер сауган, аннары фер­ма бе­лән җитәкчелек иткән. Корсаковның ике кызы, өч улы яңа әни­не һәм аның кызы Надежданы җылы кабул итә­. Яшел Үзән шә­һәрендә яшәүче кызлары Елена, Любовь, Мәс­кәү­дән Михаил, Казан - Яшел Үзән маршрутында автобус йөр­түче Владимир, авылда калган Юрий әтиләре өчен шат. Ни дисәң дә, олыгайган көннәрендә бер-берсенә терәк алар.