Кайбыч районындагы интернат-йортта яшәүчеләр биредәге үзгәрешләргә сөенә

- Гомерләр бик тиз уза икән ул. Әле кичә яшь идем, бү­ген инде ялгызлык, картлык - карт аю артымнан куып килеп тә җиткән. Яшь чак - дәртле чак иде, ә хә­зер ялгызым гына үз өем­дә яши алмаслык хәлгә килдем. Чит кеше ярдәменә даими мохтаҗмын, хәтерем начарланды. Шу­лай бервакыт газны сүн­дерергә онытканмын. Әле ярый бәхетемә күрше хатыны кергән. Ул мине үлемнән саклап кал­ды. Соңрак, район үзәк сыр­хауханәсенә эләктем. Табибларга зур рәхмәт. Үзем генә яши алмаслыгын белгәч, шушы интернат-йортка җибәрделәр, - дип үзе белән таныштырды 84 яшьлек бабай.

Бүген биредә Гариф абый кебек караучысыз калган утыз әби-бабай гомер йом­гагын сүтә. Утызы да - инвалид.

Нишлисең, язмышлардан узмышлар юк шул ул. Ин­тернат-йортта яшәүче­ләр­не берләштерүче әй­бер - барысының да дәү­ләт кайгыртуында булуында. Алар кебек инвалидлар өчен кабул ител­гән "Уңайлы мохит" федераль программасы мон­да уңышлы тормышка ашырыла. Әлеге программаның максаты - инвалидларга 2016 елга ка­дәр сәламәтлек саклау, мәдәният, элемтә, социаль яклау органнары, физ­культура һәм спорт бүлекләре, торак фонд объектларына, транспортка тоткарлыксыз керүне тәэмин итү буенча шартлар булдыру.

- Бу программа ярдәмен­дә без быел санитар-гигиена бүлмәсен төзекләндердек. Ремонтка ка­дәр ул кечкенә генә бүлмә иде, хәзер анда инвалид коляскасы белән дә керергә мөмкин. Кирәк булса, читтән ярдәм, ягъни, хезмәткәрләрне чакыру кнопкасы да куелган. Инвалидлар яшәүче сигез бүлмәдәге ишекләрне киңәйттек. Беренче каттан икенче катка баскычтан тотынып менү җайланмалары куйдык. Кү­рә­сезме, мәгълүмати табло да сатып алдык, - диде ин­тер­нат-йорт белән җитәкчелек итүче яшь, энергиясе ташып торган Альбина Абитова.

Коляскада йөрүче инвалидлар өчен пандус куелса да, түбәсе булмаган. Хәзер инде түбә дә ясап куйганнар.

- Моңа коляскада гына хәрәкәтләнүче ике бабаебыз шатланып туя алмый, - диде эскәмиядә утыручы картлар елмаеп.

- Без интернат тирәсен­нән ерак китә алмыйбыз шул, аякларыбыз тыңламый. Ишек төбенә чыгып утырабыз да гомер юлыбызны, авылларда калган дуслар, күршеләребезне искә алабыз. Элек монда бик утыра алмый идек, үтәли җилгә тиз бирешәбез. Хәзер уңайлы шартлар тудырдылар, шу­ңа шатланабыз, - дип сүз­­гә кушылды сөй­лә­шер­гә яратучы әбиләр.

Биредә яшәүчеләрне санитаркалар карый, шәф­­кать туташы да бар. Алар картларны саф һа­вага алып чыга, авыр хәл­леләрен процедураларга озата бара, кыскасы, барлык гозерләрен үти­­ләр. Кибеткә дә, даруханәгә дә барып киләләр, хатлар да язып бирәләр, кирәк булса, китап та укый­­лар.

Суыткыч, телевизор, уңа­й­лы җиһаз, чәй сервизы, гөлләр... Монда барысы да бар. Әмма уңайлы яшәү шартлары ул затлы тә­рәзә пәрдәләре, заманча техника гына түгел әле. Картлар өчен иң кадерлесе - игътибар, кешечә мө­нә­сә­бәт. Күңелләре наз­га сусаган булса да алар ба­рыбер бәхетле: дәүләт кайгырта, тор­мышларын уңайлы итәр­гә тырыша.